ตอนที่12 วันที่ดี
ความเดิมตอนที่แล้ว:
"แล้วเจอกัน กลับบ้านดีละ" จนสุดท้ายเราก็ไม่เปียกเลยมีแต่เขาที่เปียก ครั้งหน้าฉันตอบแทนนะโยโซระ
มิคุเดินเข้าบ้านอย่างมีความสุข
วันนี้ก็ผ่านไป.....
ณ ห้องเรียน คุณครู "เอาละเข้าเรียน วันนี้โยโซระลาป่วนนะเขาได้โทรแจ้งมาแล้ว โอเคงั้นเริ่มเรียนได้"
เวลาเรียนก็ผ่านไปจนถึงพักกินข้าว
"คุณมิคุวันนี้มากินข้าวกับพวกเราเถอะนะ" โซระรีบเข้ามาถาม แต่มินาเสะกับยูกะไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ มิคุที่เห้นแบบนั้นก็ได้ปฏิเสธไปว่า
"ขอโทษนะพอดีฉันนัดกินข้าวกับเพื่อนแล้วนะ" มิคุก็ได้เพื่อนไปกินข้าวกับเพื่อนผู้หญิงของเขา ส่วนโซระก็ไปกินข้าวกับมินาเสะกับยูกะตามปกติ
แล้วก็หมดพักเที่ยง ได้เวลาเข้าเรียน และเวลาผ่านไปจนถึงเวลาเลิกเรียน
(คุณครู) "มีใครอาสาเอาการบ้านไปให้โยโซระที่บ้านไหม"
"หนูค่ะ เดียวหนูเอาไปให้เองค่ะคุณครู "
"งั้นก็ฝากเธอด้วยนะมิคุ"
มิคุเดินไปรับการบ้านจากคุณครู แล้วเดินออกจากห้องเรียน
"ในที่สุดก็จะได้เจอกันแล้ว"
ณ หน้าบ้านโยโซระ
ถึงแล้ว เดินเข้าไปเคาะประตูดูก่อนละกัน เขาต้องตกใจแน่ๆที่อยู่ฉันก็มานะ มิคุเคาะประตูสามที แต่ไม่มีเสียงตอบรับอะไร มิคุเห็นว่าประตูไม่ได้ล็อก ก็เลยเปิดเข้าไป ก็ไม่เห็นมีคนอยู่ จึงเดินหาห้องของโยโซระ ก็ไปเจอห้องที่หน้าประตูเขียนว่าโยโซระ เขาก็ได้เปิดประตูเข้าไป เห็นโยโซระนอนอยู่บนเตียงจึงเดินเขาไปดูไกล้ นั้งข้างๆเตียงเข้า
ตอนที่เขานอน น่ารักจังเลยนะ ให้ความรู้สึกต่างจากปกติเลยนะ ปกติเขาจะระวังตัวอยู่ตลอด แต่ตอนนี้เขาไม่มีการระวังตัวเลยทำให้ฉันอยากแกล้งขึ้นมาเลย มิคุเอามือไปแตะที่หน้าผาก ตัวร้อนจัง!
จู่ๆโยโซระก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งแตะ หน้าผากของเขาอยู่ สวยจัง นางฟ้างั้นเหรอ
จากนั้นเขาก็ตังใจมอง มองเห็นใบหน้าของมิคุ เขาตกใจมาก แล้วรีบลุกขึ้นนั้งทันที่
"คุณมาทำอะไรที่นี้ เดียวก็ติดหวัดหรอกครับ"
"วันนี้ฉันเอาการบ้านมาให้นะ" ตอนนี้เขากลับมาระตัวแล้ว ไม่สิเป็นห่วงคนอื่นมากกว่า
ทั้นใดนั้น ก็มีเสียงท้องร้อง
"เป็นของผมเองพอดีไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้านะ"
"นายอยู่บ้านคนเดียวเหรอ"
"ใช่ครับ พอดีพ่อแม่ต้องไปทำงานที่อื่นนะครับ"
"งั้นเดียวฉันไปทำกับข้าวให้กินนะ รออยู่นี้หละ"
"จะดีงั้นเหรอครับ"
"ให้ฉันจัดการเถอะ ไหนๆก็มาแล้วขอดูแลนายด้วยละกัน"
มิคุก็เดินเข้าครัวไปทำอาหาร ส่วนโยโซระก็นั้งอยู่บนเตียงรอ
"เสร็จแล้วคนป่วยก็ต้องคู่กับข้าวต้มสิ"
มิคุนั้งลงพร้อมกับข้าวต้มที่เขาทำ แล้วก็หยิบช้อนตักข้าวต้มเป่าให้หายร้อนนิดหน่อย เตรียมที่จะป้อน
"คุณไม่ต้องป้อนก็ได้ แค่ทำข้าวต้มมาให้ก็ดีใจมากแล้ว"
"ไม่!! เป็นคนป่วยแล้วอยู่นิ่งๆสิ"
"ครับก็ได้"
มิคุได้ป้อนข้าวต้มเข้าปากโยโซระ
"อร่อย!!!"
มิคุยิ้มดีใจมาก เขาชมด้วยละ
"งั้นครั้งหน้าฉันจะมาทำให้กินอีกนะ ไม่ใช่แค่ข้าวต้ม แต่จะเป็นทุกอย่างที่นายอย่างกิน"
"จะดีเหรอครับ"
"แน่นอน" ด้วยใบหน้าที่มีความสุดๆ
แค่ได้เห็นเธอมีความสุขก็ดีแล้ว
"ว่าแต่คุณมิคุย้ายมาห้องของผมได้ยังไงเหรอครับ"
"ก็... ไปคุยกับผู้อำนวยการนะแล้วขอย้ายห้องมานะ"
จากนั้นโยโซระก็กินข้าวต้มจนหมด
"เอาละฉันได้เวลากลับบ้านแล้ว เอาไว้เจอกันนะ ส่วนการบ้านฉันวางไว้ตรงนี้นะ"
"ครับ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ"
จากนั้นมิคุก็เดินออกจากบ้านไป ถึงทั้งสองจะจากกันในตอนนี้ แต่ทั้งสองก็คิดแบบเดียวกันว่า
[ วันนี้เป็นวันที่ดีจังเลยน้าาาา ]
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น