ตอนที่16 เรื่องราวที่เกิด ตอนจบ
ความเดิมตอนที่แล้ว: เวลาการสอบก็ผ่านไปสองวันเหลือวันสุดท้าย
เอาละวันนี้จะบอกไปให้ได้ หลังสอบเสร็จ ยูกะได้เดินไปหาโซระ เพื่อที่จะชวนไปข้างนอก โซระหันมามองยูกะแล้วบอกยูกะว่า
"วันนี้ฉันไม่ว่างหนะ ขอโทษนะ" โซระได้เดินออกไปนอกห้องเรียนแล้วกลับบ้านไป
วันนี้สุดท้ายก็ไม่ได้บอกไป จากนั้นยูกะก็เดินไปหามิคุแล้วขอเบอร์ติดต่อ มิคุไม่ได้สงสัยอะไรก็ให้เบอร์ติดต่อแล้วเดินไปหาโยโซระเพื่อที่จะเดินกลับบ้านด้วยกับเมื่อทุกวัน จากนั้นวันสอบก็ผ่านไปกลายเป็นเปิดเทอมแรก
ผ่านมาไม่นานนัก ยูกะได้โทรไปชวนมิคุไปซื้อของด้วยกัน มิคุก็ตอบตกลงเพราะคิดว่าไปซื้อของด้วยกันเท่านั้น
วันต่อมา มิคุได้มาตามนัดของยูกะ แต่สิ่งที่มิคุไม่คิดก็คือ โซระมาด้วย มิคุจึงเดินเข้าไปหายูกะแล้วถามกับยูกะด้วยเสียงเบาๆว่า
"ทำไมโซระมาด้วยละ"
"ก็ไม่ได้บอกนิว่าจะมากันสองคน เอาน้าาาไหนๆก็มาแล้วไปเทียวกันให้สนุกกัน"
จากนั้นทั้งสามก็ไปเที่ยวที่ต่างกัน ตัดภาพมาทางด้านโยโซระ"วันออกไปซื้อของหน่อยละกัน"
"คุณมิคุดูนั้นสิมีร้านขายเครปด้วยไปซื้อกัน"โซระพูด
"อืม!! ฉันเห็นแล้ว"
ทั้งสามก็เดินไปซื้อเครปแล้วยืนกินด้วยกัน หลังจากที่มิคุกินก็คิดว่า เครปร้านนี้อร่อยจังเอาไว้ชวนโยโซระมากินดีกว่า ตัดมาทางโยโซระ วันนี้เราต้องไปซื้อวัตถุดิบเข้าบ้าน จากที่เข้ากำลังคิดเรื่องของที่ซื้อยู่นั้นเขาได้เห็นมิคุกับโซระกินเครปด้วยกันแต่เขาไม่เห็นยูกะ ทำให้เขาคิดว่า ทั้งสองมาเดทกันเหรองั้นเหรอ เราไม่เข้าไปกวนดีกว่าถ้าเดินผ่านมีวังโดนเรียกแน่เดียวจะทำให้บรรยากาศเสีย งั้นเดินออมก็ได้ โยโซระเดินเข้าซอยเพื่อจะไปเส้นทางอื่น
มิคุได้มองไปรอบๆเพื่อจะจำสถานที่นี้ ก็ไปเห็นโยโซระที่กำลังเดินเข้าซอย ทำไมเข้าถึงเดินเข้าซอยเขาถ้าเขาเ้นเราอาจจะเดินมาหาเราก็ได้แต่เขาเดินเข้าซอย สัญชาตญาณของผู้หญิงของฉันมันบอกฉันว่าต้องมีเรื่องเข้าใจผิดเกิดขึ้น
"ยูกะฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะ" จากนั้นมิคุได้รีบเดินไปซอยที่โยโซระเดินเข้าไป พอไปถึงก็ไม่เห็นโยโซระแล้ว เส้นทางนี้เราไม่ค่อยรู้ด้วยสิงั้นกลับบ้านแล้วพรุ่งนี้ค่อยไปหาที่บ้านก็ได้ มิคุก็เดินกลับบ้านของเขา จากนั้นก็เหลือแค่ยูกะกับโซระจากนั้นทั้งสองก็เดินไปที่สวนสาธารณะ
"โซระฉันชอบนาย มาคบกับฉันไหม"
"ขอโทษด้วยนะครับ พอดีผมมีคนที่ชอบอยู่แล้วครับ วันนี้ผมสนุกมาก ผมขอตัวก่อนนนะครับ"
ฝนก็เริ่มตก โซระก็เดินจากไป ยูกะก็เดินไปนั่งที่ม้านั้ง จากนั้นก็ฝนตกลงมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา
โยโซระเดินถือร่มพร้อมกับถุงใส่วัตถุดิบที่เขาซื้อมา มาเจอยูกะด้วยความบังเอิญ
นั้นยูกะนิทำไมมานั้นอยู่ตรงนั้นกลางฝนละ เอาเถอะไอเราก็อยู่เฉยไม่ได้ด้วยสิ เข้าไปหาหน่อยก็ได้ วันนี้เจอแต่อะไรก็ไม่รู้ เหนื่อยจัง
"คุณยูกะเป็นอะไรรึเปล่าครับ" ร้องไห้ซะด้วยไอเราก็ไม่ชอบอะไรแบบนี้ด้วยสิ
"ถ้าตากฝนแบบนี้เดียวจะเป็นไข้เอานะครับ เอาร่มของผมไปใช้ก่อนก็ได้นะครับ" พร้อมกับยืนร่มไปบังฝนให้
"งั้นให้ฉันไปกับนายได้รึเปล่า"
"มันจะดีเหรอครับ บ้านของผมอยู่แถวนี้วิ่งแเดียวเดียวก็ถึงคุณใช้ร่มเถอะครับ"
"งั้นก็ไปด้วยกันไม่ใช่บ้านของฉันแต่เป็นบ้านของนาย"
จะปล่อยเธอที่ตัวเปียกฝนใว้แบบนี้ก็ไม่ได้
"ก็ได้ครับ"
จากนั้นทั้งสองก็เดินไที่บ้านของโยโซระ พอถึงบ้านทั้งคู่ก็เดินเข้าบ้าน โยโซระก็เดินไเอาผ้าเช็ดตัวให้กับชุดที่จะเปลี่ยน
"้ห้องน้ำอยู่ตรงนั้นนะครับ อาบน้ำก่อนเดียวจะเป็นไข้เอา"
ยูกะเดินเข้าห้องน้ำ ถอดเสื้อผ้าไปซักที่เครื่องซักผ้า แล้วตัวเองก็เข้าไปอาบน้ำ
เอาละเย็นนี้กินอะไรดี ต้องเตรียมเผื่อของยูกะด้วย เอาละเริ่มทำเมื้อเย็นกัน ยูกะที่อาบน้ำเสร็จก็ใส่เสื้อผ้าของโยโซระ เสื้อผ้าของเข้าตัวใหญ่จัง นี้เขาอยู่คนเดียวงั้นเหรอ กลิ่นอะไรหนะหอมจัง ยูกะเดินออกมาดู
"เสร็จแล้วเหรอครับอาหารพร้อมแล้วนะครับ"
"นายทำมันทั้งหมดเลยเหรอ หรือว่าข้าวกล้องที่เอาไปโรงเรียนนายก็ทำเองหนะ"
"ครับ ก็มันประหยัดกว่าซื้อที่นั้นนี้น้าา"
ยูกะได้กินข้าวกับโยโซระ พอกินเข้าไปคำแรกมันทำให้เธอตกใจมาก
"อร่อย!!!! สุดยอดเลยทำอาหารอร่อยขนานนี้เก่งจังเลยนะ"
"อย่าชมผมแบบนั้นสิครับ มันก็แค่ของธรรมดาๆเอง"
ทั้งสองก็กินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย
"ว่าแต่คุณจะเอายังไงต่อ ดูท่าทีแล้วฝนคงจะตกไปอีกนาน"
"ถ้าไม่หยุดก็คิดว่าจะนอนที่นี้เลย ยังไงก็ออกไปแบบนี้ไม่ได้อยู่แล้วเพราะว่าเสื้อผ้ายังไม่แห้ง"
"อะไรนะครับนอนที่นี้"
"หรือว่านายจะให้ฉันออกจากบ้านไปทั้งๆแบบนี้หนะ"
"ไม่แน่นอนครับ งั้นคุณไปนอนที่ห้องผม ส่วนผมจะนอนที่โซฟาที่ห้องนั้งเล่นนะครับ"
"ถ้านายบอกอย่างนั้น ก็โอเค"
หลังทานข้าวเสร็จยูกะก็ขึ้นชั้นสองไปห้องของโยโซระ นี้นะเหรอห้องของโยโซระดูปกติกว่าที่คิดนะเนีย เอาละเข้านอนได้แล้ว
เช้าวันต่อมา โยโซระที่ตื่นเช้ามาเตรียมอาหารเช้าไว้ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ก็เลยเดินไปเปิด คนที่มาคือมิคุ
"สวัสดีครับคุณมิคุ มีอะไรรึเปล่าครับ"
"ฉันจะมาคุยกับนาย"
"ได้ครับแต่ขอเวลาสักครู่นะครับพอดีทำอาหารเช้าอยู่หนะครับ"
"ให้ฉันช่วยเถอะนะ"
"ถ้าไม่เป็นการรบกวนก็ช่วยนะครับ คุณจะทานข้าวด้วยไหมครับ"
"แน่นอน"
ทั้งสองก็ช่วยทำกับข้าวจนเสร็จ ยูกะที่ตื่นแล้วก็เดินลงมาจากชั้นสอง
"คุณยูกะครับอาหารเช้าเสร็จแล้วนะครับ"
จากนั้นยูกะก็เดินไปที่ห้องอาหาร ก็ได้เจอกับมิคุ
"ยูกะมาทำอะไรที่นี้ แล้วเสื้อนั้นไม่ใช่ของเธอใช้ไหม"
"มิคุใจเย็นฉันอธิบายได้"
โยโซระเดินมาแล้วทั้งที่โต็ะอาหารถามทั้งสองว่า
"ทั้งสองคนมากินข้าวกันดีกว่าหลังจากนี้ค่อยคุยกัน"
ทั้งสามก็กินข้าว แต่ความอร่อยของอาหารทำให้มิคุใจเย็นลง
"เอาละอธิบายมาสิว่าเกิดอะไรขึ้น"
"คือว่าฉัน....!!"
"พอดีผมไปเจอคุณยูกะที่นั้งเปียกฝนอยู่ที่สวนสาธารณะหนะครับ บ้านของเธอค่อนข้างอยู่ไกลเธอเลยขอมาพักที่นี้หนึ่งวันหนะครับ คุณยูกะเธอนอนอยู่ในห้องผม สวนผมนอนโซฟาที่ห้องนั่งเล่นหนะครับ"
"ขี้โกงทั้งๆที่ฉันเองก็อยากนอนเตียงของโยโซระบ้างแท้ๆ"
"แล้ววันนี้คุณมีอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ"
"อ๋อ!!ใช่เป็นเรื่องเมื่อวานหนะ เมื่อวานนายออกไปไหน"
"ออกไปซื้อของเข้าบ้านหนะครับ"
"มีอะไรรึเปล่าครับ
"เมื่อวานนายเห็นฉันรึเปล่า"
"เห็นครับ"
"ทำไมนายถึงไม่เข้ามาทักฉันละ"
"ก็เพราะว่า ผมเห็นคุณเดทอยู่โซระหนะครับ เลยไม่อยากทำลายบรรยากาศก็เลยใช้ทางออมแทน"
"นั้นไม่ใช่เดทซะหน่อย ฉันถูกยูกะชวนออกไปเห็นบอกว่าจะไปซื้อของก็เลยไป"
"แต่ตอนนั้นผมไม่เห็นคุณยูกะนะครับ"
"โยโซระ ฉันเป็นชวนยูกะไปเองหละ"
"งั้นผมก็เข้าใจผิดงั้นสินะ" ทำไมเราถึงได้โลงใจกันละ น้ำตาของโยโซระได้ไหลออกมาโดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ตัว มิคุได้เข้าไปใกล้ๆโยโซระจับมือเอาไว้
"งั้นสินะเข้าใจผิดสินะ"
จากนั้น ยูกะได้เปลี่ยนเสื้อผ้ากลับมาชุดของตน จากนั้นก็กลับบ้านพร้อมมิคุ
"กลับบ้านดีนะครับ"
ทั้งสองเดินออกจากบ้าน พอออกไปสัดระยะหนึ่งแล้วยูกะได้พุดกับมิคุว่า
"มิคุ ฉันขอได้ไหมโยโซระหนะ"
"ไม่!!!!! ฉันไม่ให้หรอก"
จากนั้นเวลาก็ผ่านไปจนเปิดเทอม
โซระเดินเข้าโรงเรียนเข้าไปที่ห้องเรียนตามปกติ พักเที่ยงก็หายไปไหนไม่รู้ มิคุกับยูกะก็ได้ตามหาโยโซระ แล้วก็ไปเจอโซระ ก็ถามโซระว่า
"โซระนายเห็นโยโซระไหม"ทั้งสองพูดพร้อมกัน
"ไม่เห็นนะครับ"
ตัดมาด้านโยโซระที่ยืนอยู่ข้างต้นไม้ได้เห็นทั้งสองวิ่งเข้าไปหาโซระ
"ว่าแล้วเชียว ผมคงไม่เหมาะกับพวกเธอหรอก " จานนั้นก็หันหลังแล้วเดินไป มิคุที่เห็นโยโซระที่เดินอยู่อีกด้านก็วิ่งไปหาพร้อมกับยูกะ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น