ตอนที่14 ความมืด
ความเดิมตอนที่แล้ว: นักเรียนทั้งหมดก็ขึ้นรถพร้อมที่จะไปเข้าค่าย รถได้เริ่มออกเดินทาง
อะไรกันสถานะการนี้มันอะไรกันทำไมคุณมิคุถึงได้มานั้นข้างเราละ ส่วนไอเจ้าโซระก็ไปนั้งหลัง ไปนั้งกับ ยูกะกับมินาเสะก็รู้อยู่เหรอว่าทั้งสองมีใจให้ แต่มันจะอะไรขนาดนั้น เอาเถอะก็ไม่ได้แย่ขนานนั้นซะหน่อย
"โยโซระ ดูนั้นสิภูเขาสวยจังเลยนะ"
"นั้นสินะครับ"
แต่ว่าก็มีสิ่งที่สวยกว่าอยู่นะ ก็คนที่ข้างๆผมตอนนี้ที่สวยกว่าวิวทิวทัศน์ในตอนนี้ โยโซระเผลอยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่สะบายใจ มิคุก็หันมาด้วยใบหน้างงๆ
"มีอะไรรึเปล่าโยโซระ มีอะไรติดหน้าของฉันรึเปล่า"
"ไม่มีอะไรครับ" เผลอไปหน่อยอันตรายจริงๆ ความน่ารักของเธอเนี้ย วันนี้คุณมิคุดูอารมณ์ดีนะ
รถก็มุ่งหน้าไปที่ แคมป์ที่พักของนักเรียนจากนั้นคุณครูก็เรียกนักเรียนมารวมกันเพื่อเช็คนักเรียน หลังจากที่เช็คเสร็จก็ปล่อยให้นักเรียนไปพัก แน่นอนต้องแยกชายหญิง
"โยโซระ!!! เอาของไปเก็บกันเถอะ"
"ok"
พอทั้งสองเก็บของเสร็จ ก็เดินออกมาข้างนอก แล้วก็เจอกับมินาเสะ ยูกะ มิคุ อยู่กันพร้อมหน้า
"พวกเรามาเดินสำรวจแถวๆนี้กันหน่อยไหม"
"น่าสนใจนะโซระ งั้นพวกเราไปกัน" (มินาเสะ)
พวกเขาก็เดินออกสำรวจ แถวนั้น
แถวนี้ต้นไม้เยอะจังเลยนะ ครั้งนี้เป็นค่ายในป่าก็น่าจะปกติ มีกระท่อมอยู่ใกล้ๆจากที่พักไม่ไกลมากนัก
โยโซระได้จำพื้นที่บริเวณรอบเผื่อเกิดเหตุการจะได้แก้ปัญหาได้
จากนั้นคุณครูก็เรียกรวมพวกเขาก็เดินไปรวมตามที่ครูสั่ง
คุณครู: "ครูจะแจ้งกิจกรรมเข้าค่ายนะ วันแรกพวกเราจะไปเดินทางไกลแล้วกลับมาที่พัง วันที่สองจะเป็นการปลูกป่า วันที่สามช่วงเช้าจะให้นักเรียนพัก ส่วนช่วงกลางคืนจะให้พิสูจน์ความกล้า แล้วเราจะกลับบ้านในเช้าวันนี้สี่นะนักเรียน เอาละเตรียมตัวเดินทางไกลได้เลย"
เหล่านักเรียน: "ครับ!!!!!"
พวกนักเรียนก็แยกย้ายกันไปเตรียมตัวเดินทางไกล้ จากนั้นก็มารวมกันที่เดิม จากนั้นพวกเขาก็พากันเดินไปเป็นกลุ่มห้าคน แน่นอนทั้งห้าได้ออกเดินทางด้วยกัน นำโดยโซระ
ในระหว่างเดินทาง เหนื่อยจัง ไม่คิดว่ามันจะไกลขนานนี้โยโซระคิดอยู่ในใจ พอมองไปรอบๆดีๆแล้วจะว่าไปในป่านี่ก็สวยดีเหมือนกัน พอมองไปข้างหน้าก็เห็นโซระกับสาวๆคุยกันก็คิดว่า พวกเขาดูมีความสุขจังนะ แล้วหันไปหามิคุก็เห็นว่าเขาเดินอยู่ข้างๆเรามาตลอด ใบหน้าดูมีความสุขจังเลยนะ ถ้าหากเป็นแบบนี้ไปตลอดก็คงดี
จากนั้นทั้งห้าก็เดินทางกลับมาถึงที่พักเป็นเวลาตอนเย็นพอดี ทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนแล้วก็หมดวันแรกไป
วันที่สองจะเป็นการปลูกป่า คุณครูให้จับคู่กันไปปลูกต้นไม้ มิคุได้คู่กับยูกะ โซระได้คู่กับมินาเสะ ส่วนโยโซระด้วยจำนวนคนเป็นเลขคี่ เลยทำให้ต้องไปปลูกต้นไม้คนเดียว ทุกคนก็ต่างแยกกันไป
การปลูกต้นไม้คนเดียวก็ไม่ใช่เรื่องที่แย่นิ สงบจังเลยนะป่าเนีย เอาละปลูกเสร็จแล้ว นั้งพักสักหน่อยดีกว่า โยโซระได้ไปนั้งลงที่โคนต้นไม้ใหญ่ ลมเย็นสายจังโยโซระได้หลับตาลง อืมอากาศเย็นดีผ่อนคลายดีจัง พอรู้ตัวอีกที่ก็รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไป ก็ตื่นขึ้นมาก็เห็นมิคุนั้งอยู่ต้องหน้า ทำให้โยโซระตกใจมาก
"คุณมิคุ มาตอนไหนละครับเนี้ย"
"ไม่นานนี้หรอก ว่าแต่นายหลับกลางป่าเนี้ยนะ เป็นไข้รึเปล่าหรือไม่สบายตรงไหนไหม"
"ไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ ก็แค่อากาสมันดีนะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกว่าแต่ ตอนนี้เย็นแล้วเหรอเนี้ย พวกเรากลับที่พักกันดีกว่าครับ"
"จ้าาา!
วันนี้ก็ผ่านไปโดยไม่มีอะไร วันที่สามก็เริ่มขึ้น
คุณครู: "เอาละวันนี้วันที่สามแล้วช่วงเช้าให้นร.เตรียมกองไฟเอาไว้คืนนี้ ผู้ชายไปหาไม้มา ส่วนผู้หญิงจัดสถานที่เอาละไปได้"
โซระกับโยโซระได้เดินหาไม้ ไม่นานนัก โยโซระที่เอาไม้ที่เขาหาได้มาวางไว้ แล้วมิคุก็เดินเข้ามาขอให้โยโซระช่วย
"โยโซระช่วยไปเอาของกับฉันหน่อยที่โกดังเก็บของหน่อย"
"ได้ครับ"
ทั้งสองก็เดินเข้าไปในโกดังแล้วเริ่มหาของ ผ่านไปไม่นาน ประตูโกดังก็ปิดลงทำให้มิคุกระโจนเข้าไปกอดโยโซระ
"โยโซระประตูปิดแล้ว มันมืน ฉันไม่ชอบความมืดเลยฉันกลัว ฉันกลัวความมืด"
โยโซระที่เห็นมิคุตัวสั้นก็รู้ได้เลยว่า ว่ามิคุกลัวจริงจึงกอดมิคุเอาไว้
"ไม่เป็นไรแล้วครับผมอยู่ตรงนี้ ผมจะไม่หนี้ไปไหน เดี่ยวผมจะพาคุณออกไปจากที่นี้เอง"
มิคุก็เริ่มค่อยๆสั้นน้อยลงแต่ยังกอดโยโซระไว้อยู่ โยโซระก็ค่อยๆพามิคุไปที่หน้าประตู แล้วหันไปรอบๆก็เจอสิ่งที่มาหากันก็เลยหยิบเก็บไว้ แล้วก็ไปถึงหน้าประตู แล้วเปิดประตูออก แล้วออกจากโกดัง
"คุณมิคุครับออกจากโกดังได้แล้วนะครับ"
มิคุที่เดินกอดแขนและหลับตามาตลอดทางก็ค่อยๆลืมตาขึ้น
"ขอบคุณนะโยโซระ"
"นี้ครับสิ่งที่คุณต้องการ เอาไว้เจอกันตอนกลางคืนนะครับ" ทั้งสองก็แยกย้ายกันไป
ณเวลากลางคืน
คุณครู: "เอาละจะเริ่มกรรมพิสูจน์ความกล้าแล้ว เอาละให้จับคู่กันแบบเมื่อวานนะใครคู่ใครจำกันได้ใช่ไหม"
กับยูกะ โซระได้คู่กับมินาเสะ ส่วนโยโซระก็คนเดียว
โยโซระที่อยู่คนเดียวก็ได้เข้าไปในป่าเพื่อพิสูจน์ความกล้าก็ได้ไปก่อนมิคุกับยูกะ ส่วนโซระกับมินาเสะก็ค่อยตาม มิคุกับยูกะไป
โยโซระที่เดินผ่านป่าไปถึงกองไฟได้โดยไม่มีอะไร จากนั้นไม่นานนักโซระกับมินาเสะก็เดินออกมา
โยโซระได้เอะใจทำไมโซระถึงได้ออกมาก่อนมิคุทั้งๆที่มิคุเข้ามาก่อน รอไปสักพัก ก็เลยไปถาโซระ
"โซระตอนนายเดินมานายเห็นมิคุกับยูกะรึเปล่า"
"ไม่นะไม่เห็นนะ"
โยโซระที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปในป่าเพื่อหามิคุด้วยความรีบร้อน พอวิ่งหาพร้อมกับตะโกนหามิคุ
จากนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงร้องไห้ ก็เลยวิ่งไปดูเห็นมิคุร้องไห้อยู่ข้างๆยูกะอยู่
"คุณมิคุครับไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ"
มิคุที่ได้ยินคำพูดนั้นก็รู้ได้เลยว่าโยโซระมา แล้ววิ่งเข้าไปกอดโยโซระ
"ไม่เป็นไรแล้วผมมาแล้วนะ"
โยโซระได้กอดมิคุด้วยความเป็นห่วง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น