ตอนที่8 จุดเริ่มต้นการแข่งขัน
ความเดิมตอนที่แล้ว:"เปลี่ยนไปแล้วสินะ ครั้งก่อนยังรับไม่ได้เลยแท้ๆ ครั้งนี้เธอตั้งใจจะทำอะไรอีกละ"
ทันใดนั้นก็มีเสียงตบมือมากมายดังออกมา พวกเขาที่เล่นวอลเล่ย์บอลอยู่ในสนามก็หันมาดูต้นต่อของเสียง
พวกเขาก็เห็น กลุ่มนักกีฬาที่มาดูพวกเขาเล่น
"ตบได้สวยนิ แต่ว่าถ้าเป็นฉันจะไม่ตบแรงๆใส่ผู้หญิงหรอกนะ แต่เธอตรงนั้นก็รับลุกแรงๆแบบนั้นไว้ได้
เก่งเอาเรื่องเลยนิ ผู้ชายตรงนั้นคนที่ตบลูกเมื่อกี่นี้ ชื่ออะไร"
"ชื่อ โซระครับ ว่าแต่พวกคุณจะมาใช่สนามเหรอครับ"
"ฉันคือหัวหน้าชมรมวอลเลย์บอลนะ โซระนายสนใจเข้าชมรมไหม ถ้าได้ตัวตบแบบนายเข้ามาในทีม
รับรองได้ว่าถ้ามีการแข่งขันต้องชนะแน่นอน"
"ดูมันใจจังนะครับงั้นถ้าพรุ่งนี้พวกคุณชนะพวกผมได้พวกผมก็จะเข้าชมรมคุณ แต่ไม่ใช่ผมคนเดียว
ต้องมี คนที่ยืนอยู่หน้าตะข่ายเข้ารวมชมรมด้วย"
"โอ้ว! น่าสนใจงั้นเอาแบบนั้นละกัน พรุ่งนี้พวกนายสองคนจะต้องมาอยู่ทีมฉันแน่นอน พรุ่งนี้เจอกันที่นี้หลังเลิกเรียน หาคนมาให้ครบหกคนละ ส่วนกรรมการฉันจะหามาให้เอง"
"เอาละกลับกันเถอะโยโซระ พรุ่งนี้มีเรื่องที่น่าสนใจเกิดขึ้น ตื่นเต้นรึป่าว" "ตื่นเต้นกับผีสิ!! น่ารำคาญมากกว่า ถ้าจะเล่นอะไรแบบนี้อย่าเอาฉันมาเกี่ยวด้วยสิ พวกเขาต้องการแค่นายไม่ใช่รึไง เอาเถอะเรื่องมันมาถึงขนานนี้ก็ช่วยไม่ได้ ฉันจะช่วยนายเองโซระไม่ว่ามันจะยากขนานไหน"
"มันต้องแบบนี้สิ เอาละแยกย้ายกลับบ้าน"
หลังจากนั้นพวกเขาทั้งห้าคนก็เดินไปเก็บของเดินออกจากยิม แล้วเดินไปที่หน้าประตูโรงเรียนเพื่อที่จะออกจากโรงเรียน ณ หน้าประตูโรงเรียนทั้งห้าคนก็แยกย้ายกลับบ้าน มิคุกับโยโซระกลับบ้านด้วยกัน ส่วน
โซระยูกะและมินาเสะก็เดินกลับบ้านด้วยกัน ทั้งสองกลุ่มได้เดินแยกทางกันกลับบ้าน ทำให้โยโซระกับมิคุได้เดินกลับบ้านกันสองต่อสอง
"โยโซระวันนี้เรากลับบ้านกันสองต่อสองละ ดีใจรึป่าว" "แน่นอนอยู่แล้วครับ! ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ได้กลับบ้านกับสาวสวยแบบคุณแล้วไม่ดีใจหรอกครับ"
มิคุเขินหน้าแดง แล้วทุบไปที่แขนของโยโซระเบาๆ "คุณมิคุครับทำอะไรนะครับ"
"นายนี้มันพูดบ้าอะไรของนาย ฉันอะนะคนสวย" มิคุก็จับไปที่แขนเสื้อแล้วก้มหน้ายิ้มด้วยความเขินอาย
"เป็นอะไรรึเปล่าครับ ไม่สบายรึเปล่าครับ" "ฉันสบายดี ว่าแต่วันนี้นายเซตลูกบอลได้สวยมากเลยนะ ยังเหมือนกับเมื่อก่อนเลยนะ" "ก็โซระขอมาแบบนั้นผมก็ต้องทำเพราะนั้นมันจะทำให้โซระโดดเด่นขึ้นมานะครับ" "จะว่าไปหัวหน้าชมรมก็ชวนแค่โซระคนเดียวด้วยสิ ไอพวกนั้นไม่เห็นลูกเซตของนายรึไงกันนะ"
"น่าจะแป็นแบบนั้น แต่ไอเจ้าโซระก็เอาผมมาพนันกับการเข้าชมรมด้วยสิ หาเรื่องเข้ามาไม่หยุดเลย"
"ก็ดีแล้วนินายจะได้แสดงความสามารถในการเล่นวอลเล่ย์บอลให้คนอื่นเห็นไง แถมฉันก็อยากเห็นนายเล่นวอลเล่ย์บอลที่คอยสนับสนุนเพื่อนร่วมทีมอย่างสุดความสามารถแบบนั้นมันเท่สุดๆไปเลยไม่ใช่เหรอ"
"อย่าบอกนะว่าพรุ่งนี้คุณจะล้มมวยนะ เพื่อให้พวกผมแพ้แล้วไปเข้าทีมเพื่อจะได้เห็นสิ่งที่คุณพูดออกมาน่ะ" "มันจะเป็นแบบนั้นได้ไงล่ะ ตาบ้า!! ฉันจะตั้งใจเล่นแบบวันนี้หละ นายไม่เห็นรึไงฉันสามารถรับลูกตบแรงๆของโซระได้เลยนะ" "ก็จริงนะครับ วันนี้คุณเก่งมากๆในด้านการรับลูกบอล งั้นพรุ่งนี้ก็ฝากการรับไว้ให้คุณจักการด้วยนะครับ" "ได้เลยฉันจะพยายามให้สุดความสามารถเลย ให้สมกับที่นายไว้ใจฉัน"
ก็ฉันสัญญาเอาไว้แล้วนิว่าฉันจะอยู่ข้างๆนายนะ(ความคิดภายในใจ) หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินไปคุยไปจนถึงหน้าบ้านของมิคุ
"ถึงหน้าบ้านฉันแล้วละ เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ กลับบ้านดีๆละ" "ครับ! ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะครับ"
จากนั้นทั้งสองก็แยกจากกัน มิคุยิ้มแล้วคิดภายในใจว่า "วันนี้ได้คุยกันเยอะแยะเลย มีความสุขจัง จังถ้าเราได้คุยกันแบบนี้ตลอดก็คงดี"วันนี้ก็ได้จบลงอย่างสวยงาม
เช้าวันไหม่ได้เริ่มต้นขึ้น โยโซระได้ตื่นขึ้นเพื่อที่จะเตียมตัวไปโรงเรียน หลังจากนั้นไม่นานโยโซระก็เตรียมออกไปโรงเรียน ก็ได้ออกจากบ้านแล้วเดินไปโรงเรียน
ณ หน้าประตูโรงเรียน โยโซระที่กำลังเดินไปที่หน้าประตูโรงเรียนนั้นก็มองเห็น โซระ ยูกะ มินาเสะ และ มิคุ ที่กำลังเดินเข้าโรงเรียนและพูดคุยกันอย่างสนุกกสนาน ทำให้เขาคิดได้ว่า โซระนายนะเหมาะสมกับการที่มีสาวสวยรอมรอบมันเป็นภาพที่ดูแล้วรู้สึกว่ามันควรจะเป็น ส่วนผมคงไม่เหมาะกับพวกเธอหรอก!!!!
โยโซระก็ค่อยเดินตามเข้าโรงเรียนไปแบบห่างๆเพื่อไม่ให้พวกเขาสังเกตเห็น จนไปถึงห้องเรียนของตน
พอไปถึงโซระก็ได้เข้ามาทักทายโยโซระ โยโซระก็ทักทายกลับไปตามมารยาทแล้วเดินไปนั้งที่ของตน
โยโซระก็ได้ถามโซระไปว่าผู้เล่นคนที่หกคือใคร โซระก็ได้ตอบไปว่า "เพื่อนเรานี้หละไปขอให้มาช่วยเล่นนะ " "OK เอาตามนั้น ถึงคาบเรียนแล้วไปนั้งที่ได้แล้ว" โซระก็ได้เดินไปที่นั้งของตน แล้วคุณครูก็เข้าสอน
เวลาก็ผ่านไป จนถึงพักกินข้าว ยูกะกับมินาเสะก็ชวนโซระไปกินข้าว แต่โซระก็ไม่ได้พูดอะไรก็ถูกทั้งสองคนดึงตัวออกไปจากห้อง
โยโซระที่เห็นแบบนั้นก็เอาข้าวกล่องที่ตนเตรียมมาไปหาที่นั้งกินข้างนอกห้อง ก็ไปเจอโต็ะไม้หินอ่อนใต้ต้นไม้หนึ่งโต็ะที่ไม่มีคนนั้งอยู่เขาก็ได้ตัดสินใจไปนั้งกินข้าวตรงนั้นคนเดียว
"รู้สึกสงบจัง ไม่คิดว่าที่โรงเรียนจะมีที่ที่สงบแบบนี้อยู่ด้วย"
หลังจากที่เขากินข้าวเสร็จก็เก็บกล่องข้าวและเตรียมตัวกลับห้อง ระหว่างทางที่เดินไปห้องก็คิดว่ามิคุหายไปไหนกันนะตอนนี้นะ เอาเถอะช่างมันละกันเขาจะไปอยู่ไหนก็เรื่องเขานี้ เอาละเข้าห้องดีกว่า พักเที่ยงผ่านไป ทั้งสามคนก็กลับเขาห้องพร้อมที่จะเรียนคาบต่อไป
เวลาก็ผ่านไป จนเลิกเรียน โซระก้เดินมาหาแล้วบอกกับโยโซระว่า
"เอาละได้เวลาแล้วไปที่ยิมกัน"
"OK"
ทุกคนก็มาพร้อมหน้ากันที่ยิม
"ในที่สุดก็มา มาแข่งกันตามสัญญาดีกว่า ใครยี่สิบห้าแต้มก่อนชนะแข่งแค่รอบเดียวนะโอเคไม"
"ได้เสมอเข้ามาเลย" (โซระพูด)
ทุกคนก็เข้าตำแหน่งของต้นและเสียงนกหวีดก็ดังขึ้น เริ่มการแข่งขัน!!!!!!!!!!
จบตอนที่8
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น