ตอนที่3 ลางสังหรณ์

    ความเดิมจากตอนที่แล้ว:ยูกะพูดด้วยความเป็นห่วง ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม หลังจากนั้น โซระก็ กล่าวขอบคุณยูกะ แล้วกลับไปนั้งที่ ทำให้ใบหน้าของยูกะเต็มเปียมไปด้วยความสุข จากคำกล่าวขอบคุณ

    หลังจากนั้นก็มีคนเดินเข้ามา แล้วเรียกโซระด้วยความสดใจ  และเดินไปที่ที่นั้งของโซระแล้วก็บอกกับโซระว่า 

"เจอกันอีกแล้วนะโซระ"

"เอ้า! มินาเสะ วันนี้ก็สดใสเหมือนเดิมเลยนะ"(โซระตอบกลับ)

"ใช่แล้วละ อุ้ย! ไกล้ถึงเวลา เข้าเรียนแล้วสิ งั้นฉันนั้งข้างนายนะโซระ"

"ได้สิ รีบนั้งเถอะคุณครูไกล้มาแล้ว"

    มินาเสะก็ได้นั้งลงที่โต็ะเรียนข้างๆ โซระ แล้วยิ้มอย่างสดใสเหมือนเดิม

หลังจากนั้นก็ถึงเวลาเข้าเรียน เวลาก็ผ่านไปถึงเวลาพักเที่ยง โยโซระก็ได้เดินไปหาโซระ

แล้วชวนโซระไปกินข้าว ก็มียูกะเดินตามหลังมา แล้วขอไปกินข้าวด้วย พอมินาเสะเห็นคุณยูกะ

ที่เป็นคนสวยมาขอกินข้าวด้วย ก็เลยขอไปด้วยอีกคน ซึ่งทั้งสองคนก็ได้มองไปที่โซระ เพื่อที่จะฟังคำตอบ

โยโซระก็ได้พูดว่า ถ้างั้นพวกเธอก็ไปกินข้าวกับโซระซะสิ ส่วนเขาจะไปที่หลัง 

    หลังจากนั้นโซระก็บอกให้โยโซระไปด้วยกัน โยโซระที่ไม่อยากปฎิเสธ และ อยากไปกินข้าวกับคูณยูกะด้วย เลยตอบตกลง จากนั้นพวกเขาทั้งสี่คนก็ได้เดินทางไปที่โรงอาหาร 

    พอไปถึงโรงอาหาร ทุกคนก็ไปซื้อข้าวและกับข้าวของแต่ละคนมายกเว้นโยโซระเพราะว่า

เขาทำข้าวกล่องมาทานที่โรงเรียน หลังจากนั้น พวกเขาก็ไปหาโต็ะนั้งทานอาหารกัน

   พอเริ่มทานข้าว คุณยูกะไปได้เริ่มถามโซระว่า

"คุณโซระ กับ คุณมินาเสะ มีความสัมพันธ์กันแบบไหนเหรอคะ"

"อ๋อ! เป็นเพื่อนสมัยเด็กกันหนะ พวกเราเล่นด้วยกันมาตลอดตั้งแต่เด็กนะ"

"งันหรอ งั้นก็ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย" (พูดด้วยเสียงเบา)

    [งั้นเหรอยูกะชอบโซระจริงๆสินะ ลางสังหรณ์ ของฉันมันบอกตั้งแต่ ยูกะได้พบกับโซระแล้ว

แต่ทำไมละฉันไม่ค่อยอยากยอมแพ้เลย นี้เราชอบยูกะงั้นหรอ อ่าาคงเป็นงั้นสินะ] โยโซระคิดในใจ

(รูปตัวอย่าง)

จบตอนที่3

ตอนที่4